suskunluğun zamanda boyutları bozduğunu keşfetmek ne güzel.

"

Şayet ‘O’ diye birisi varsa, şayet ‘O’, arzunun çıktığı yer ve onun hedefi arasında süregiden yanılsamalı devinimin çürümekte olan zaman algısıysa, şayet ‘O’, kırılmış bir çarkın kendi çevresi etrafında dönerek çıkardığı sözcük sesleriyle aşkı ölümden koruyan ‘şey’ ise, O’nun, kendim ve kendilik arasında ‘O’ olmayan bir öteki tarafından yaratılmış olduğuna eminim. Giderek hacimlenen boşluk duygusu, kendi sınırsızlığını O’nun sayesinde yanılsamalı bir gerçeklik algısına dönüştürdüğünde, aşk eyleminin koordinatları da kişisel tarihinize yazılmış olur. Yaşayamadığınız anda yasa bürünen, kendisinden uzaklaştıkça peşinizi bırakmayan, gözlerinizi açtığınız anda sizi yok sayan o büyük aşk, tıpkı bir nefes ya da ruh gibi genleşerek sahip olduğunuz her şeyi daha da yüksekten izleme fırsatını sunan bir prova kayıttır.

PS: Süslü cümleler ölümünüzü geciktirir. O yüzden bir daha okuyun. 

"Bilmezden gelişlerim, aptala yatışlarım, kaybetme korkumdan değil karşımdakilerin yalan söyleme potansiyellerine olan merakımdandır."

__Nazım Hikmet

Madame Cotton

çocukluk anılarımın baş kahramanlarından babaannem...durup düşünüyorum şimdi senin benim doğumumu karşılamanla başlayan, benimse senin ölümünü vedalayışımla biten hatıralarımızı...pamuk ellerini, gülüşünü ,mimiklerini,tıngır mıngır çalışan dikiş makineni,sutyen bankanı,aynı tadı başka hiç bir yerde bulamayacağım içli köftelerini ,şalgamlarını, turşularını kimsede olmayan seni sen yapan özelliklerini daha şimdiden özledim.Mis kokulu,tertemiz, sıcacık babaannem.Kimbilir daha kaç yaz beraber olacağız seninle diye düşünürken uzaklarda şimdi bir kez daha farkına varıyorum hayatın nasıl hızla ilerlediğinin.....İstedim ki seninle yaşadığım anılarımı unutmama engel olacak bir şeyler yapayım ve bu şimdiden düşünmememi sağladı kendi yaşlılık dönemimi.70'lerime geldiğimde blog'umun karşısında "aaah ah gençken neler yazmışım..Dur bi de torunlarıma bi göstereym.. :):)"derim.